مياي چند قدم راه بريم ؟ پياده روهه خيلي کوتاهه . فقط قدّ يه سيگار.
خيالت راحت . هر طرف که بچرخي شهرو مي بيني . پياده رو من درست وسطِ شهره.
نترس . هيچ اوج و فرودي تو کار نيست . فقط رديفِ مرتّبِ سنگفرشا.
مياي کفشامونو در آريم ؟ آخه چند قدم جلوترش . لاي دو تا موزاييک وا شده . چمن دراومده
مي خواي تو ام شصتِ پاتو فرو کني ؟ يه کوچولو گِل داره . خيسه نه ؟
مياي تا ديرمون نشده يه کوچولو بغلت کنم ؟
پياده رو که تموم شه ، ماشينا تند تند مي رن و مي يان ، به تنت سابيده مي شن.

مياي تا يادم نرفته يه خورده تماشات کنم؟

فکر کن اصلا کسي نگات نميکنه. اينجوري واسه جفتمون بهتره.

ببين… ، چيزه… ، يعني ميخوام بگم… ، يه کوچولو دستتو ميذاري روي چشام؟ بغل گوشم؟ آخه سرم يه ذره ميسوزه. نه. نه اينکه بسوزه ها . نه. اما انگار توش يه عالمه جوجه ي کوچولو کوچولو از تخم دراومدن بيرون و همشون مثل چي دارن جيک ميزنن و هر بار که يکيشون از اون بالا ميفته پايين بايد دوباره اين همه راهو بيام تا برگردونمش سر جاش.ديدي که؟ گوشِت با منه؟ ميفهمي چي ميگم؟