۸ مهر ۱۳۸۸




خیلی بده…خیلی بده بعد این همه سال...بعد این همه زندگی..بعد این همه آدم..پشت همه این ادعاها هیشکی درست حسابي نباشه کنارت..کنارت توی همچین وقتایی که آرومت کنه
من نمیخوام صدای آدمامو پشت تلفن..من نمیخوام میلای آدمامو توي میل باکسم..من نمیخوام مسیجای آدمامو توي فیس بووک و مسنجرو گوشی م..
من از این تلفن..از گوشی م..از اینترنت..متنفرم..
من میخوام آدمامو که بگیرم توي بغلم...لعنتی.



پ.ن: اينا رو از سر ناچاري ننوشتم!!!

  






۱ نظر:

ناشناس گفت...

سلام
وای چه شود وقتی ادماتو توی بغلت بگیری ...
چه بهشتی شود این جهنم ...

واژه باز

تو نیازمند سینه ای عضلانی و بازوانی ستبر و همرنگ مس گداخته ای که تو را در بر گیرند. از واژه های نحیف و فرتوت من کاری ساخته نیست . . . *...