۲۵ اردیبهشت ۱۳۸۹

هزار هزار هزار...


پشت نرمي تاريک پلکت
پير و کهنه مي شوم.
روي خاموشي لب هايت
شعر نخوانده،
تکرار دست و لمس و خاطره مي شوم.
هزار شمع روشن
هزار بهار
هزار دخيل
هزار شب پره
هزار دريغ مانده تاديدارت
 
-

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

واژه باز

تو نیازمند سینه ای عضلانی و بازوانی ستبر و همرنگ مس گداخته ای که تو را در بر گیرند. از واژه های نحیف و فرتوت من کاری ساخته نیست . . . *...

  • ها؟؟
    با اون بهار و این زمستون...این درختا چجوری روشون میشه جوونه بزنن...؟؟!!
  • Happy
    وقتی با داشته هات تونستی شاد باشی، اونوقته که شادی... من نتونستم، تو اینو بفهم!
  • پ ی ا د ه
    یه بارون از اون بهاریاشم نمیاد که بعدش پیاده از هفت تیر برم ولیعصر. از اون جا هم پیاده توی بلوار کشاو...